Veel schokkender dan The doom generation van Gregg Araki kregen we ze niet geserveerd in 1995. En veel beter heeft een regisseur het nihilisme van tieners sindsdien niet meer weergegeven, zeker niet visueel. Jordan en Amy raken opgescheept met de intrigerende Xavier (,,zeg maar X'') wanneer hij hen redt van een opdringerige nachtwinkeluitbater door zijn hoofd eraf te schieten. De toon is meteen gezet voor een gewilde of ongewilde maar in ieder geval wilde orgie van seks en geweld, die culmineert in een gruwelijk slot. (Het Nieuwsblad/De Gentenaar, 19/4/97)